نباید کسی تصور کند که زیبایی‌های دنیا لغو و بی‌فایده است؛ بلکه خداوند جهان را زیبا آفرید تا بشر دل‌گرم زندگی شود؛ ز این رو آراستگی مورد توجه خداوند است. چهره زیبا، آفریده اراده او است. گل زیبا، آسمان زیبا، طبیعت زیبا و... همه آفرینش خداوند جمیل است. اگر بد بود آفریده نمی‌شد. همان گونه که اشاره گردید دل‌بستگی و فراموش کردن زیبایی مطلق (یعنی خداوند) نکوهیده است؛ از این رو آراستگی، آراستن و تمیزی و بهره بردن از زیبایی‌های جهان آفرینش مورد سفارش و توجه اسلام عزیز است. قرآن می‌فرماید: (قل من حرّم زنی? الله الّتی اخرج لعباده و الطّیبات من الرّزق)؛ بگو چه کسی زینت‌های الهی را که برای بندگان خود فراهم آورده حرام کرده؟ یا چه کسی گفته است که از روزی‌های پاکیزه استفاده نکنید؟

 بهره بردن از زیبایی‌های مشروع مادی که درست و صحیح از آن استفاده می‌شود نه تنها بد نیست؛ بلکه دوری از آنها و محروم کردن خود از این نعمت‌ها مورد نکوهش خدای متعال قرار گرفته است .

خداوند، جهان را زیبا آفرید تا مورد توجه بشر قرار گیرد و از نعمت‌های الهی آن بهره‌مند گردد. اگر جهان با تمام گوناگونی‌اش زیبا نبود، خسته کننده و ملال‌آور می‌شد. خوراکی‌ها، پوشاک، حیوانات، پرندگان، گل‌ها، انواع رنگ‌های دلربایی که با آنها پوشانده شده‌اند و هماهنگی آنها با روح لطیف و تنوع خواه انسان، نشان از حکمت و لطف خداوند است. پس باید به طور کامل از آنها بهره برد و برای آن همه نعمت، شکرگزار خدای زیباآفرین بود و نباید انسان آنها را بر خود حرام کند. آنچه مهم است درست بهره بردن است.